Pwyll Pendefig Dyfed a oedd yn arglwydd ar #eith cantref Dyfed. A threiglweith ydd oedd yn Arberth, prif lys iddaw, a dyfod yn ei fryd ac yn ei feddwl fyned i hela. Sef cyfeir o’i gyfoeth a fynnei ei hela, Glynn Cuch. Ac ef a gychwynnwys y nos honno o Arberth, ac a ddoeth hyd ym Mhenn Llwyn Diarwya, ac yno y bu y nos honno. A thrannoeth yn ieuenctid y dydd cyfodi a orug, a dyfod i Lynn Cuch i ellwng ei gwn dan y coed. A chanu ei gorn, a dechreu dygyfor yr hela, a cherdded yn ol y cwn, ac ymgolli a’i gydymdeithon.
|
Pwyll Pendefig Dyfed a oedd yn arglwydd ar seith cantref Dyfed. A threiglweith ydd oedd yn Arberth, prif lys iddaw, a dyfod yn ei fryd ac yn ei feddwl fyned i hela. Sef cyfeir o’i gyfoeth a fynnei ei hela, Glynn Cuch. Ac ef a gychwynnwys y nos honno o Arberth, ac a ddoeth hyd ym Mhenn Llwyn Diarwya, ac yno y bu y nos honno. A thrannoeth yn ieuenctid y dydd cyfodi a orug, a dyfod i Lynn Cuch i ellwng ei gwn dan y coed. A chanu ei gorn, a dechreu dygyfor yr hela, a cherdded yn ol y cwn, ac ymgolli a’i gydymdeithon.
|
Pwyll Fürst von Dyfed regierte über die sieben Cantrefs [Landkreise in Wales im Mittelalter] von Dyfed. Eines Tages, da er zu Arberth, seinem vornehmsten Schlosse, war, kam ihn die Lust an zu jagen. Der Ort seiner Reiche, zu dem er sich wenden wollte, war Glyn Cuch. Am selben Abend verließ er Arberth und kam nach Pen Llwyn Diarwya, wo er die Nacht verbrachte. In der ersten Morgenfrühe stand er auf und ging nach Glyn Cuch, um seine Hunde loszulassen. Sein Horn gab das Zeichen zum Beginn der Jagd. Sodann folgte er den Hunden und hatte bald seine Gefährte verloren.
|
Ac fal y bydd yn ymwarandaw a llef yr erchwys, ef a glywei llef erchwys arall, ac nid oeddynt unllef, a hynny yn dyfod yn erbyn ei erchwys ef. Ac ef a welei lannerch yn y coed o faes gwa#tad; ac fal oedd ei erchwys ef yn ymgael ag y#tlys y llannerch, ef a welei garw o flaen yr erchwys arall. A pharth a pherfedd y llannerch, llyma yr erchwys a oedd yn ol yn ymordiwes ag ef, ac yn ei fwrw i’r llawr.
|
Ac fal y bydd yn ymwarandaw a llef yr erchwys, ef a glywei llef erchwys arall, ac nid oeddynt unllef, a hynny yn dyfod yn erbyn ei erchwys ef. Ac ef a welei lannerch yn y coed o faes gwastad; ac fal oedd ei erchwys ef yn ymgael ag ystlys y llannerch, ef a welei garw o flaen yr erchwys arall. A pharth a pherfedd y llannerch, llyma yr erchwys a oedd yn ol yn ymordiwes ag ef, ac yn ei fwrw i’r llawr.
|
Als er dem Bellen der Hunde sein Ohr ließ, vernahm er das einer andern Meute; die Stimme war nicht die gleiche und die Maute kam der seinen entgegen. In diesem Augenblick gewahrte er seine Lichtung im Walde und wie seine Meute an deren Saum erschien, sah er einen Hirsch, der vor den andern floh. Als Pwyll and die Mitte der Lichtung kam, hatte die verfolgende Meute den Hirsch erreicht und niedergeworfen.
|
Ac yna edrych ohonaw ef ar liw yr erchwys, heb hanbwyllaw edrych ar y carw. Ac o’r a wel#ei ef o helgwn y byd, ni wel#ei cwn unlliw ag wynt. Sef lliw oedd arnunt, claerwyn llathreidd, ac eu clu#teu yn gochion. Ac fal y llathrei wynned y cwn, y llathrei coched y clu#teu. Ac ar hynny at y cwn y doeth ef, a gyrru yr erchwys a laddy##ei y carw i ymdeith, a llithiaw ei erchwys ei hunan ar y carw.
|
Ac yna edrych ohonaw ef ar liw yr erchwys, heb hanbwyllaw edrych ar y carw. Ac o’r a welsei ef o helgwn y byd, ni welsei cwn unlliw ag wynt. Sef lliw oedd arnunt, claerwyn llathreidd, ac eu clusteu yn gochion. Ac fal y llathrei wynned y cwn, y llathrei coched y clusteu. Ac ar hynny at y cwn y doeth ef, a gyrru yr erchwys a laddyssei y carw i ymdeith, a llithiaw ei erchwys ei hunan ar y carw.
|
Pwyll begann die Farbe dieser Hunde zu betrachten, ohne mehr des Hirsches zu gedenken; nie hatte er an irgendeinem Jagdhund der Welt eine gleiche gesehen. Ihr Fell war glänzend weiß, die Ohren rot und die Röte schimmerte ebenso wie die Weiße. Pwyll trat zu den Hunden, trieb die fort, die den Hirsch niedergebracht hatten, und rief die eigenen heran.
|